جیوه و مصارف آن در پزشگی باستان
جیوه
جیوه به این خاطر شهرت داشت قدیم که خصلت زهر آگین داشت .
اما در گذشته بیشتر برای درمان موضعی و به عنوان اکسیر از آن استفاده شده است .
ایرانیان و یونانیان باستان
از جیوه برای ساختن پمادهای مفید
و شیمیدان های چینی در قرن دوم از جیوه و سولفید مرکوری قرمز
برای افزایش طول عمر و جاودانگی بهره میگرفتند .
برخی شیمیدانها معتقد بودند که :
خوردن نوشیدنیهایی که در آنها مرکوری -آرسنیک و گوگرد ریخته شده باعث ....
حیات جاودانه بیماران و توانائی آنها برای راه رفتن روی آب میشود !
جالب است که یکی از معروفترین تلفات این باور امپراتور چین کین شی هوانگ بود .
کین شی هوانگ برای برخورداری از عمر جاودانه به محض خوردن این مایع سمی کشته شده
از دوران رئسانس تا اوایل قرن بیستم هم از جیوه برای درمان بیماری های مقاربتی مثل سیفلیس استفاده میشده است .
در حالی که ئگفته میشود این ماده برای درمان عفونتها مفید بوده است اما :
نشانه ها حاکی از سم به کلیه ها و کبدشان وارد میشده و جان شان را از دست میدادند .
