آدامس
آدامْس نوعی جویدنی مصنوعی است که برای تازه کردن دهان یا بوبَری یا سرگرمی و جویدن به کار می‌رود.
در قدیم به آدامس سقز می گفتند .
نام آدامس تلفظ نادرستی است از مارک آدمز که بر روی سقزهای وارداتی اولیه به ایران دیده می‌شد.
این آدامس‌ها توسط توماس آدامز آمریکایی تولید شده‌بود که از نخستین سازندگان آدامس‌ها به شکل امروزی بود.
وی آدامس تولیدی خود را سقز جویدنی نیویورکی آدمز نام گذاشت.
پیشینهٔ آدامسهای امروزی به دهه 1860 میلادی بازمی‌گردد، هنگامی که ماده‌ای به نام چیکله تولید شد.
در قدیم صمغ به دست آمده از قطران پوست درخت غان را می‌جویده‌اند. پارافین هم یک پایه آدامس رایج دیگر بود، گرچه نمی‌توان آن را تا زمانی که در دهان گرم و مرطوب شود، جوید.
مواد تشکیل دهنده آدامس عبارت اند از پایه آدامس ، شیرین‌کننده‌ها ، شیرین‌کننده‌های قوی ، نرم‌کننده‌ها ، شیره ذرت ، طعم دهنده ها ، اجزاء فعال و رنک های غذایی و رنگ‌های خوراکی.
آدامسهای ویژه:آدامس نیکوتین دار / آدامی بادکنکی / آدامسهای حاوی ویتامین ها که ویژه ی کودکان است
سده‌هاست که از آدامس برای تمیز کردن دهان
یا خوشبو کردن تنفس استفاده شده‌است.
اولین روش آدامس سازی در سال ۱۸۶۹ (۱۳۵ سال پیش) ابداع شد و ۵۹ سال بعد یعنی در سال ۱۹۲۸، آدامس‌هایی تولید شد که مواد دارویی به آنها اضافه می‌شد تا هنگام جویدن، مصرف کننده آنها را دریافت کند.
امروزه اغلب از شیرین کننده‌های مصنوعی از قبیل ساخارین / آسپارتام / آس سولفام و سیکلامات جهت طعم‌دار کردن آدامس‌ها استفاده می‌شود.
مقدار موجود چنین شیرین‌کننده‌هایی در موادی ازقبیل برخی مواد شیرین ازجمله نوشابه های رژیمی و آدامس‌ها آنقدر نیست که از حد مجاز بیشتر شود و بنابراین خطری مصرف کنندگان را تهدید نمی‌کند.
