کنجد
کنجد گیاهی است یکساله با ارتفاع حدود یک متر که قسمت انتهایی آن پوشیده از کرک است. برگ‌های آن بیضی، باریک و نوک تیز است. گل‌های آن به رنگ سفید یا قرمز به طور تک تک در کناره برگ‌های قسمت نوک ساقه ظاهر می‌شود.
میوه این گیاه به صورت کپسول و محتوی دانه‌های کوچک و مسطح و بیضی شکل است که دانه کنجد نامیده می‌شود و قسمت مورد استفاده این گیاه می‌باشد.
وطن اصلی این گیاه کشور هند است که از آن‌جا به نقاط دیگر دنیا راه یافته است. در حال حاضر چین بزرگترین تولید کننده کنجد در دنیا می‌باشد.
کنجد از قدیمی‌ترین چاشنی‌های شناخته شده‌ای است که قدمت آن به 1600 سال پیش از میلاد مسیح برمی‌گردد.
نام علمی کنجد “Sesamun indicum” است.
کنجد از دانه‌های روغنی با ارزش است که در طول سال قابل دسترسی است و معمولا به سه رنگ سفید، قهوه‌ای و سیاه وجود دارد که نوع سیاه آن روغن بیشتری دارد اما طعم نوع سفید آن بهتر است.
برخی خواص دارویی کنجد:
• دانه‌های کنجد حاوی دو ماده به نام Sesamin وSesamolin است که از ابتلا به فشار خون بالا پیشگیری کرده و نیز کبد را از هر گونه آسیبی مصون می‌دارد.
• دانه کنجد به خاطر داشتن مقادیر زیادی ویتامین E ، محافظ و تقویت کننده قلب و سیستم عصبی است.
• استعمال خارجی روغن کنجد برای از بین بردن چین و چروک‌های پوست و دیگر بیماری‌ها پوستی مفید است.
• این دانه به علت داشتن کالری بالا، موجب افزایش وزن و چاقی می‌شود.
• مقدار کلسیم موجود در نصف پیمانه کنجد سه برابر شیر در همان مقدار است.
• استفاده از روغن کنجد برای از بین بردن کرم روده و نیز پیشگیری از تشکیل چرک در بدن، مفید است.
• گرفتگی صدا را از بین می‌برد.
• کنجد به تقویت حافظه کمک می‌کند.
• سوزش ادرار را رفع می‌کند.
• کنجد با همه خواصی که دارد برای معده‌ی ضعیف مناسب نیست زیرا هضم آن مشکل است و در این صورت باید با عسل و سرکه خورده شود.
