جشن نوروز را به نخستین پادشاهان نسبت می دهند . شاعران و نویسندگان
قرن چهارم و پنجم هجری چون فردوسی ، عنصری ، بیرونی ، طبری و بسیاری دیگر
که منبع تاریخی و اسطوره ای آنان بی گمان ادبیات پیش از اسلام بوده ، نوروز
را از زمان پادشاهی جمشید می دانند .
درخور یادآوری است که جشن نوروز پیش از جمشید نیز برگزار می شده و
ابوریحان نیز با آن که جشن را به جمشید منسوب می کند یادآور می شود که : «
آن روز که روز تازه ای بود جمشید عید گرفت ؛ اگر چه پیش از آن هم نوروز
بزرگ و معظم بود » .
ز جمله آیین های این جشن ۵ روزه ، که در شمار روزهای سال و ماه و کار
نبود ، برای شوخی و سرگرمی حاکم و امیری انتخاب می کردند که رفتار و
دستورهایش خنده آور بود و در پایان جشن از ترس آزار مردمان فرار می کرد .
ابوریحان از مردی بی ریش یاد می کند که با جامه و آرایشی شگفت انگیز و خنده
آور در نخستین روز بهار مردم را سرگرم می کرد و چیزی می گرفت .
از برگزاری رسم میر نوروزی ، تا لااقل ۷۰ سال پیش آگاهی داریم . بی
گمان کسانی را که در روزهای نخست فروردین ، با لباس های قرمز رنگ و صورت
سیاه شده در کوچه و گذر وخیابان می بینیم که با دایره زدن و خواندن و
رقصیدن مردم را سرگرم می کنند بازمانده شوخی ها و سرگرمی
های انتخاب « میر نوروزی » و « حاکم پنج روزه » است که تنها در روزهای جشن
نوروزی دیده می شوند و آنان در شعرهای خود می گویند : « حاجی فیروزه ، عید
نوروزه ، سالی چند روزه » .
جشن نوروز دست کم یک یا دو هفته ادامه دارد . ابوریحان بیرونی مدت
برگزاری جشن نوروز را پس از جمشید یک ماه می نویسد : « چون جم درگذشت
پادشاهان همه روزهای این ماه را عید گرفتند . عیدها را شش بخش نمودند : ۵
روز نخست را به پادشاهان اختصاص دادند ، ۵ روز دوم را به اشراف ، ۵ روز سوم
را به خادمان و کارکنان پادشاهی ، ۵ روز چهارم را به ندیمان و درباریان ، ۵
روز پنجم را به توده مردم و ۵ روز ششم را به برزگران . ولی برگزاری مراسم
نوروزی امروز ، دست کم از پنجه و « چهارشنبه آخر سال » آغاز می شود و در «
سیزده بدر » پایان می پذیرد . ازآداب و رسوم کهن پیش از نوروز باید از پنجه
، چهارشنبه سوری و خانه تکانی یاد کرد .
بنابر سالنمای کهن ایران هر یک از ۱۲ ماه سال ۳۰ روز است و پنج روز
باقیمانده سال را پنجه ، پنجک ، یا خمسه مسترقه گویند . این پنج روز را
خمسه مسترقه نامند از آن جهت که در هیچ یک از ماه ها حساب نمی شود . مراسم
پنجه تا سال ۱۳۰۴ ، که تقویم رسمی شش ماه اول سال را سی و یک روز قرارداد ،
برگزار می شد .