daray daray akh joon
گریه کردم -------------اشگهایم را دیدی ---------------- بی تفاوت گذشتی و رفتی
اشکم سرازیر بود -----------------هیچ کس نبود -------------- تو بودی اما نبودی
اشگم روی گونه ام خشکید -----------بغضم ترکید ---------فریاد بر آوردم -----------تو کیستی ؟؟؟
پژواک صدا برگشت ---------------
-------------------تو کیستی ؟ توکیستی ؟ توکیستی؟ توووووووووووووووووووووو
دستهایم را بر گوشم گذاشتم ---------------------نشنوم ------------------نشنوم
برگشتم ----------رد پایم به جا ماند-------------بادی وزید ------------رد پاهایم را پاک کرد -------------چیزی باقی نماند
رفته رفته محوو شدم در بغض تنهائیم
////////////////////////////////////////////////////////////////////
هر جا که می بینم نوشته است :خواستن توانستن است
” آتش گرفتم -----گر گرفتم -----سوختم --------عاشقی را چه ساده آموختم ------اما او نخواست که نشد
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
، مکث کردم ! دوست داشتم ویرگولی باشم برای تمامی وجودت
///////////////////////////////
---سردی نگاهت آتشم زد ---لازم نبود با کسی بیائی تا جگرم را بسوزانی
////////////////////////////////////
چه رسم جالبی است !!!
محبتت را میگذارند پای احتیاجت …صداقتت را میگذارند پای سادگیت …
سکوتت را میگذارند پای نفهمیت …
نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت …
و وفاداریت را پای بی کسیت …
و آنقدر تکرار میکنند که خودت باورت میشود که تنهایی و بیکس و محتاج !!!
////////////////////////////////
آنقدر خوبی که حالم را بهم میزنی -------------آنقدر دم دستم بودی که عاجز شدم از دیدنت ------------------آنقدر ساده ای که از سادگیت سر در گریبانم کردی -----------
----------- به همه چیزت آلرژی پیدا کردم ------------------پس واسه هر چیزی زیاد نباش ----------------زیاد که باشی -
--زیادی میشوی
//////////////////////////////////////////////////////
عاشق کسی باش که عاشقت باشد ----کسی را دوست داشته باش که دوستت داشته باشد
----عاشق و دوست داشتن کسی که ذره ای تو را دوست ندارد
مثل بغل کردن کاکتوس است که هر چه بیشتر بغل کنی آسیب بیشتری خواهی داشت
///////////////////////////////////////////
گره ات زدم گره ای که گره کور بود ------آمدم آن گره را باز کنم ----هر چه در توانم بود را به کار گرفتم
اما افسوس که نه تنها باز نشد بلکه محکم تر هم شد .
///////////////////////////////////////////
می دانی..؟
آدم های ِ ساده..ساده هم عاشق می شوند..
ساده صبوری می کنند..ساده عشق می وَرزَند..
ساده می مانند..اما سَخت دِل می کنند..
آن وقت که دل ِ می کنند..
جان می دَهند..
سخت میشکنند..
سخت فراموش میکنند..
//////////////////////////////////
////////////////////////////////
عمریست نشسته ام------------لرز کردم -----------لرزیدنم بیخود بود ------------چرا ؟-؟؟
خربزه ای نخورده بودم که پای لرزش بشینم
////////////////////////
فریادت را شنیدم ---- با هر بند وجودم ----آن را احساس کردم
صدای فریادت ---تیشه ای بر ریشه ام زد ----
////////////
مردم هزار رنگ پوشیدند
هفتاد و هفت رنگ پوشیدند
آسمان و ریسمان پوشیدند
اما بازم کم پوشیدند
/////////////////
نون یکی دیگه و
شکم یکی دیگه
غار و غورش
مال کسی دیگه
/////////////
بادی از شکمت خالی شد
نخندیدیم
خیال کردی نفهمیدیم
////////
حکایت ما آدما ---حکایت کفشائی که ---اگه جفت نباشند ---هر کدومشون ---هر چقدر هم شیک باشد ===هر چقدر نو باشد ===تا همیشه لنگه به لنگند ---ای کاش ===خدا وقتی آدم ها رو می آفرید ===جفت هر کس را با هاش می آفرید === تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها ----به اجبار خودشون رو جفت نشون نمی دادند
/////
