معبد دندور (موزه ی متروپولیتن )
این معبد را میتوان آن را از بیرون این موزه و از خلال دیوارهای شیشه ای هم دید .
با دهانه ای به عرض 25 متر و ارتفاع بالغ بر 8 متر
گالری محل نمایش این معبد به اندازه ی یک زمین فوتبال است . این گالری یکی از پر طرافترین جاذبه های این موزه است .
اما بازدید کنندگان اجازه ندارند قدم به اتاقی دور از چشمی بگذارند که در قلب معبد قرار دارد .
وقتی وارد معبد میشوید از جای پر نور به تاریکی حرکت میکنید .
یک شیو ملایمی دارد .
و به این ترتیب بخش مرکزی معبد که مقدس ترین بخش اون هم محسوب میشده و محل قرار گیری محراب بوده مرتفع ترین و تاریکترین بخش معبد به حساب می آمده پشت دیوار یک اتاقک خالی قرار دارد یک جور اتاق مخفی که نمیتوان آن را دید هدف از ساخت اتاق مخفی راز موزه ی متروپولیتن است .....
چیز دیگری که پیدا کردند تصاویری که وجودشان در یک معبد مصری هیچ توجیحی ندارد .
تصاویری از امپراطور روم ---------سزار آگوس توس ----------در سال سی ام پیش از میلادمصر را فتح کرده است
همان شکست مشهوری که موجب خودکشی کلئوپاترا و معشوقه اش مارک آنتوان شد .
اما آگوستوس عقاید و باورهای خود را به ساکنان سرزمینهای فتح شده تحمیل نمی کرد .
نبوغ او در استفاده از سنتهای محلی نهفته که البته همه در جهت منابع خودش بود .
رومیها این معبد را به سبک و شیوه ی مصری ساخته اند .
چون این جوری کنترل اداره مردم خیلی راهتر میشد .
رومیها از مصریها انتظار همکاری داشتند وچون مصر را از لحاظ کشاورزی غنی میدانستند .
به بهره برداری از منابع اش در جهت منافع امپراطوری رم احتیاج دارند .
برای جلب همکاری و همدلی مصریها آگوستوس اجازه داد این معبد وقف دو پسر محلی شود
این دو تلسی و پیور نام داشتند .
پسران جوان یکی از روستای قبایل محلی که متحد مهمی برای آگوستوس محسوب میشد . تصویر این دو در معبد چندین بار تکرار میشود .
تلسی همیشه نفر اول به همین خاطر احتمالا فرد مهمتری هم بوده --
هر دو در نیل غرق شدند و به عقیده ی مصر باستان کسی که در رود نیل غرق شود جایگاهی خداگونه پیدا میکرده است .
اونها آنقدر احترام داشتند که در معبد چنین جایگاهی داشته باشند .
چیزی شبیه قدیس محلی شده بودند
مصریان که از این معبد استفاده میکردند بزودی متوجه میشدند که عشق و علاقه ی آگوستوس امری موقتی است
تنها چند سال پس از ساخت این معبد ارتش آگوستوس با تمام قوا وارد خاک مصر شد .
مصر تحت حاکمیت رم قرار گرفت و دیگر هیچ وقت کمر راست نکرد
این معبد اما همچنان پا بر جا باقی ماند
تا دهه ی 1960 که همچون دیگر سازه های باستانی با ساخت سد اسبان در معرض تهدید قرار گرفت .
گروهی از فرستادگان سازمان ملل که مخارجشان عمدتا از سوی آمریکا تامین میشد به نجات بسیاری از این بناها ی باستانی کمک کردند
مصریان هم برای تشکر از این سخاوتمندی معبد دندور را به آمریکا ئیها دادند اما با یک شرط همراه بود این که معبد همواره در دسترس همه باشد
موزه ی متروپولتین هم با ساخت یک گالری با دیوارهای شیشه ای معبد را در معرض دید دائمی قرار داد -
این که یک بنا داخل یک ساختمان دیگر باشد خودش چیز جیرت انگیزی است و این یک بنای کامل است .
در واقع خیلی بیشتر از یک بنای کامل چون شامل محیط و چشم انداز هم میشود و نه تنها بنای معبد را در خود جا داده بلکه دروازه های متحد معبد هم این جا به چشم میخورد و همه ی اینها به شما حس فضای آزاد واقعی را میدهد و این در نوع خودش بی همتاست ..
معبدی که در دسترس همگان باشد قدرت معنوی خود را حفظ میکند و از نظر باور مندان خدایان فراعنه راز اتاقی که در اعماق دیوارهای معبد مخفی شده چیست
////////////////////
دو احتمال وجود دارد برای اتاق مخفی این معبد
1--- این اتاق مخفی محل تدفین یکی از ذو برادر یا هر دو برادری بوده که در این معبد پرستش میشدند
2---این اتاق به اوراکل ها یا سروش های پیشگو تعلق داشته است ----یک نفر می ایستاده و فرد درخواست کننده یا کاهن معبد می ایستاده و سوال می پرسیده و بعد جواب از منبع ناشناخته به او داده میشده است تنها چیزی که اون فرد میشنیده تنها یک صدا بوده
این فرضیه در مصر باستان وجود داشته و اوراکل ها وجود داشتند هیچ پاسخ قطعی وجود ندارد که این فرضیه داشته باشد
امروزه معبد دندور پنجره ای است برای مشاهده ی مصر باستان در قلب منهتن
اما این عمارت در زمان خود بنای یادبود ی بود برای پایان پایدارترین تمدنی که جهان تاکنون به خود دیده است .........
