سیمین دانشور
در 8 اردیبهشت 1300 در شیراز
به دنیا آمد.
نام همسر -----جلال آل احمد از نویسندگان به نام
در آخر بهار سال 1327 آتش خاموش را منتشر کرد
ازدواج با جلال سال 1329
1328 -----اخذ دکترای ادبیات فارسی دانشگاه تهران
پدرش دکتر محمدعلی دانشور (احیاءالسلطنه)
همان کسی است که
سیمین دانشور در رمان «سووشون» از او به نام دکتر عبدالله خان یاد می‌کند؛
احیاءالسلطنه مردی با فرهنگ و ادب بود
و عضو گروه حافظیون که شب‌های جمعه
بر سر مزار حافظ جمع می‌شدند و یاد حافظ را زنده می‌داشتند.
مادر سیمین
دانشور قمرالسلطنه حکمت نام داشت.
بانوی شاعر و هنرمند که نقاشی را به
فرزندانش می‌آموخت
و مدتی هم مدیر هنرستان دخترانه هنرهای شیراز بود
سیمین
سه برادر و دو خواهر داشت
و در خانواده‌ای اهل ذوق و هنر پرورش یافت.
درگذشت-------18 اسفند 1390 برابر 8 مارس 2012 در نود سالگی در خانه اش در شهر تهران
سیمین دانشور، این بانوی داستان‌سرا از
کودکی با ادبیات و هنر توسط مادر و پدرش آشنا شد و دوران ابتدایی و متوسط
را در مدرسه انگلیسی «مهرآئین» به تحصیل پرداخت و در امتحانات نهایی شاگرد
اول سراسر کشور شد.
سیمین سپس به تهران آمد و در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به تحصیل مشغول شد و در مدرسه‌ای آمریکایی در تهران اقامت گزید.
پدر سیمین دانشور در سال 1320 زمانی که
سیمین موفق به اخذ مدرک لیسانس شده بود، درگذشت
و با وجود درآمد مکفی پدر و
ثروت مادرش برای مدتی مجبور به کار کردن شد.
از جمله کارهایی که سیمین
دانشور به آن اشتغال داشت،
معاونت اداره تبلیغات خارجی و همچنین نوشتن
مقاله برای روزنامه ایران آن زمان با نام مستعار «شیرازی بی‌نام» بود
و برای مدت کوتاهی نیز در رادیو تهران مشغول بود.
از مجموعه داستانهایش
آتش خاموش، اردیبهشت ۱۳۲۷
- شهری چون بهشت، دی ۱۳۴۰
- به کی سلام کنم؟، خرداد ۱۳۵۹
- از پرنده‌های مهاجر بپرس، ۱۳۷۶
از مجموعه رمانهایش
سَووشون معروف‌ترین اثر دانشور در تیر ۱۳۴۸
- جزیرهٔ سرگردانی، ۱۳۷۲
- ساربانْ سرگردان، ۱۳۸۰
-کوه سرگردان
ترجمه های سیمین
سرباز شکلاتی، نوشتهٔ برنارد شاو، ۱۳۲۸
-دشمنان، نوشتهٔ آنتون چخوف، ۱۳۲۸
-بنال وطن، نوشتهٔ آلن پیتون، ۱۳۵۱
-داغ ننگ، نوشتهٔ ناتانیل هاثورن
او اصلا سیاسی نبود و با طرز فکر شوهرش موافق نبود
