سنگ صبور

باز این چه شورش است...

ماه محرم

نخستین ماه تقویم اسلامی (هجری قمری ) به اعتقاد مسلمانان از ماههای حرام است .

دوران جاهلیت  یعنی در دوران پیش از اسلام این ماه ماه موتمر نامیده میشد .و در زمان جاهلیت محرم المحرم نامی بوده است که به ماه رجب گفته میشد

از ماههای دوازده گانه ی قمری است یکی از ماههای حرام است که در این ماه چه در عصر جاهلیت و  نیز در اسلام جنگ تحریم شده است .

محرم ماه حزن و اندوه و عزاداری شیعیان در قتل حسین ابن علی است .

در کتاب مفاتیح اجنان ار آداب در این ماه سخن گفته شده است

شب و روز اول محرم به عنوان اول سال قمری است .

اتفاقات این ماه از جمله میتوان اشاره به :

غزوه ذات الرقاع===فتح خیبر ===نبرد کربلا  تاسوعا و عاشورا و قتل حسین به کوفه وشام

به خلافت رسیدن عثمان ===کشته شدن میثم تمار

کشته شدن علی ابن حسین امام چهارم شیعیان

قتل محمد ابن امین برادر مامون عباسی

قتل جعفر برمکی و انقراض خاندان برمکی و دولت برمکیان

واقعه هولاکو و مستعصم و انقراض دولت  بنی عباسی

عروج ادریس به آسمان استجابت دعاب زکریا

عبور موسی  از دریا و غرق شدن فرعونیان در نیل و عذاب اصحاب فیل

//////

نامه های ارسال شده روز تاسوعا در واقعه ی کربلا

واقعه ی کربلا عبیدالله بن زیاد دو بار به حسین بن علی نامه نوشت

یکی به هنگام ورود به کربلا و دیگری در روز تاسوعا پس از ورود عمر بن سعد به کربلا

نامه ی دوم زمانی بود که عمربن سعد با لشگر عظیمی به کربلا آمد و در برابر لشگر محدود حسین بن علی ایستاد .

فرستاده ی عمر بن سعد نزد حسین بن علی آمد

حسین بن علی در پاسخ گفت :

اهالی شهر شما به من نامه نوشتند و مرا دعوت کردند

اگر از امدنم خشنود نیستید باز خواهم گشت .

خوارزمی نیز روایت کرده است :

حسین ابن  علی به فرستاده عمر سعد گفت : از طرف من به امیرت بگو من خود به این دیار نیامده ام بلکه مردم این دیار مرا دعوت کرده اند تا به نزدشان بیایم و با من بیعت کنند و مرا از دشمنان باز دارند و یاریم نمایند  پس اگر از آمدنم ناخشنودید از راهی که آمده ام بر میگردم .

وقتی فرستاده عمرسعد بازگشت و پاسخ حسین را بازگو کرد،

ابن سعد گفت: «امیدوارم که خداوند مرا از جنگ با حسین بن علی  برهاند» آنگاه این خواسته  ی حسین بن علی را به اطّلاع    ابن زیاد رساند ولی او در پاسخ نوشت: «از حسین بن علی بخواه، تا او و تمام یارانش با یزید بیعت کنند. اگر چنین کرد، ما نظر خود را خواهیم نوشت....» چون نامه ابن زیاد به دست ابن سعد رسید، گفت: «تصوّر من این است که عبیدالله بن زیاد، خواهان عافیت و صلح نیست.» عمرسعد، متن نامه عبیدالله بن زیاد را نزد   حسین بن علی فرستاد.