قدیمیها اعتقاد دارند هر کس صبح به اسب نگاه کند روز خوبی خواهد داشت . نعل اسب را به سر در خانه میزنند میگویند خوش یومه و روزی زیاد میشود .
اسب حیوانی فریبنده و سحرآمیز است که دارای زیبایی، وقار، حساسیت و توانایی ورزشی بالائی است.
از آنجا که حیوانی اجتماعی است نه تنها نیاز مبرمی به زندگی گروهی دارد بلکه دارای سیستم دقیق ارتباطی است.
بطور طبیعی موجودی است ترسو او مبارزهجو نبوده و بیشتر میدود. اندام بزرگ و سرعت وسایل دفاعی او هستند.
اسب موجودی بسیار حساس و زودرنج است اگر به او احترام گذاشته نشود نمیتوان از او انتظار احترام متقابل داشت. او با حافظهای استثنایی تابع عادت است. کارهای او از قبیل لگد زدن، گاز گرفتن و …. نتیجه ترس از ناشناختههاست و تنها وسایل دفاعی او هستند.
اسب حیوانی وفادار و نجیب است که نسبت به صاحب خود دلبستگی فراوان دارد اما باید توجه داشت که اسب به همان اندازه که وظیفهشناس و عاطفی است متوقع نیز میباشد و بیمهری صاحبش را تحمل نمیکند. میزان وظیفهشناسی و عطوفت اسب در میدانهای جنگ پیشین دیده شده است.
عکسالعملهای اسب دفاعی است. او در بستر طبیعت به مانند دیگر موجودات از اصل تنازع بقا پیروی میکند و حرکاتی غریزی و طبیعی را برای بقای نسل خود دنبال میکند.
حرکات اسب گویای حالت روحی و روانی اوست. مثلاً شیهه اسب که اگر به صورت بلند و با صدای زیر باشد حاکی از عصبانیت اوست. دیگر علامت خطر در اسبها گوش و دم این حیوان است که اگر گوشها کاملاً به عقب خوابیده و دم ضربات شلاقی داشته باشد اسب حالت تهدیدآمیز و عصبانیت خود را بیان میکند.
وقتی حرکات مزه کردن و یا لیسیدن را انجام میدهد میتوان فهمید که اسب آرام است.
اسبها خیلی دیر یاد میگیرند که اگر غذایی هم هست باید به طور مساوی تقسیم شود.
اغلب مادیانها به هنگام تخمکگذاری بسیار حساس و زودرنج و عصبی میشوند. سلیمیها به هنگام شروع فصل جفتگیری گاهی تا به سر حد جنون میرسند. اگر مادیانی کره خود را پس از زایمان از دست دهد غم و اندوه را میتوان در رفتار او مشاهده کرد. کرهای که پس از چندی از مادر جدا میشود تا مدتها بیتابی میکند.