یعقوب لیث
یعقوب ------پسر لیث
محل تولد ---------------در روستای قرنین در سیستان
حکومت ------265 تا 247 قمری
مرگ شوال 265 قمری
محل مرگ ------گندی شاپور
شغل پدر -------رویگری
نام کاملش --------یعقوب پسر لیث پسر معدل
چون مس گر بود لقب صفار را به او داده بودند
لیث پدر یعقوب چهار پسر داشت به نامهای -----یعقوب ---عمرو -----علی و طاهر
بین این چهار پسر عمرو مدتی حکومت کرد اما حکومتش زیاد طول نکشید او دنباله رو شغل پدر یعنی رویگری بود و همه را خرج دوستانش میکرد و به خوش گذرانی مشغول بود .
وقتی بزرگ شد عده ای او را به سرداری خود برگزیدند .
یعقوب را مردی با خرد و دانا و استوار توصیف کرده اند . یکی از دشمنانش حسن بن زید علوی او را از جهت استقامت و پایداریش لقب سندان به او داد ه بود .
یعقوب را نخستین شهریار ایرانی احیاگر زبان پارسی پس از فرو پاشی شاهنشاهی ساسانیان میدانند .
بنا بر رسم زمان شاعری به عربی قصیده ای به عربی در مدح او سرود اما او را ملامت کرد و گفت چرا به زبانی شعر میگوئی که من آن را نمیفهمم ؟
محمد بن وصیف که اداره ی امور دیوان یعقوب را عهده دار بود به فارسی برایش در مدحش سرود
این قصیده آغاز سرودن شعر درباری به این زبان گردید . این اقدامی برای سرودن شعر فارسی شد .
ساسانیان علاقه ی زیادی به زبان فارسی نشان میدادند این سلسله یکی از دودمان های ایران کهن بودند
پیشروان راستین رستاخیز ادبی ایران آن را بر گرفته و گسترش دادند .
این نظریه که نخستین شعر فارسی در زمان صفاریان سروده شده است درست نیست .
یعقوب بر اثر قولنج مرد ....
ارامگاهش ده کیلومتری جنوب شرقی دزفول در روستائی به نام شاه آباد قرار دارد .
قدمت ارامگاهش به دوره ی سلجوقی تا قاجار میرسد .
آرامگاه با گنبد دندانه دندانه ساخته شده و با توجه به این مرمت هائی در دوران مختلف شده و قبرهای قدیمی آن در اطراف بقعه قبرستان وسیعی است که در ان سنگ قبرهای قدیمی نشانگر تاریخ کهن این بنا است ....
مالک فعلی این بنا سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری است .
آرامگاهش وضعیت خوبی ندارد در ضریح آهنی مقبره آن از چوب صندوق میوه استفاده شده برای اتصال بخشهای مختلف ...
تار عنکبوت همه جا را گرفته -------از یک ورودی برخوردار است ------سطح داخلی از سطح بیرونی آن جدا
سازه ی اصلی خشت است ------میخها زنگ زده
روی آجرها و دیوار قدیمی آرامگاه نیز میخهائی زنگ زده و تار عنکبوت جلب توجه میکند .
قدیمی ترین قسمت آن مربوط به دوره ی سلجوقی است .