موشک بالستیک
راکت های هدایت پذیری هستند با ابعادی بزرگ که پس از پرتاپ مسیری بالستیکی را طی میکنند تا سر جنگی خود را به محدوده هدف برساند .
مسیر بالستیک به این معناست که موشک هنگام پرتاب تمام سوخت خود را صرف رساندن خود به بالاترین ارتفاع ممکن برای قرار گرفتن در مسیر مناسب سقوط
روی هدف می رساند .
سپس سر جنگی آن مسیر بازگشت را به صورت سقوط آزاد و با کمک انرژی پتانسیلی که از جاذبه ی زمین میگیرد طی میکند .
توجه کنید که :
موشک پرواز نمیکند بلکه مثل نیزه ای که توسط نیروی بازوی شما پرتاپ میشود با کمک موتور راکتی خود به سمت اسمان پرتاپ میشود .
هدایت موشک تا حدود زیادی توسط مسیر پرتابی با کمک بالچه های کوچک روی بدنه یا رانشگرهای کوچکی که در مراحل مختلف آن جای گرفته اند انجام میشود .
با این وجود به خاطر سرعت بسیار بالا و نبود نیروی رانش کنترل شده هنگام بازگشت به زمین عملا کنترلی روی سر جنگی ان وجود ندارد
به همین خاطر
هم موشک های بالستیک عملا ضریب خطای بالا و دقت پایینی دارند .
این نقطه ضعف عموما به کمک نیروی انفجاری سر جنگی متعارف یا غیر متعارف آنها جبران میشود .
موشک های بالستیک با برد کمتر از 350 کیلومتر از اتمسفر زمین خارج نمی شود
اما موشکهای ی که برد بیشتری دارند در نقطه ی اوج مسیر پرتابه ای خود از جو خارج میشوند .
مشخصا
هر چه موشک تا ارتفاع بیشتری بالا برود برد بیشتری دارد .
عموم موشکهای بالستیک امروزیث عموما از انواع دور برد یا قاره پیما هستند که برای حمل کلاهک های هسته ای ساخته میشوند .
همچنان موشکهای بالستیک
کوتاه برد تا میانبرد نظیر آنهائی که در ایران تولید میشود .
نیز کاربران گسترده ای دارد هر چند بیشتر آنهاتولید کننده موشک های خود نیستند .
