مطهری در 13 بهمن 1298 در فریمان از توابع مشهد در خانواده ای روحانی متولد شد .
مرتضی مطهری فرزند شیخ محمد حسین کیخا(مطهری)، نوه شیخ محمد علی کیخا از معتمدین سیستان از ده کنگ پیران بخش پشت آب شهرستان زابل است
. در سال 1316 برای تکمیل تحصیلات خود عازم حوزه ی علمیه قم شد.
مطهری نزد آیت الله صدوقی ، کتاب «مطوّل» را فراگرفت
نزد آیت‌الله مرعشی نجفی شرح لمعه را آموخت.
در دوره اقامت پانزده ساله خود در قم از بروجردی (در فقه و اصول) و خمینی (به مدت ۱۲ سال در فلسفه و اصول
. در فلسفه : الهیات شفای بو علی ودروس دیگر را از علامه طاطبائی بهره گرفت ) و مدتی از درس و بحث اخلاقی حاج میرزا علی آقا شیرازی بهره برد. وی در مدت اقامت خود در قم علاوه بر
تحصیل علم، در امور اجتماعی و سیاسی نیز مشارکت داشت و از جمله با فدائیان اسلام در ارتباط بوده‌است.
اصول را از سید محمد حجت آموخت و فقه را از سید محمد محقق داماد آموخت
مطهری، در سال ۱۳۳۱ با عالیه روحانی، دختر یکی از روحانیون مشهد ازدواج می‌کند. حاصل این پیوند چهار دختر و سه پسر است. علی و محمد مطهری دو تن از فرزندان اوست.
1331 از قم به تهران رفت .
در مدرسه مروی تدریس کرد .
1334 اولین جلسه تفسیر انجمن اسلامی دانشجویان تشگیل داد .
و در همان سال تدریس در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران را آغاز کرد .
از سخنرانان اصلی این انجمن بود در سال 1337 تا 1338
و در طول سالهای 1340 تا 50 سخنران منحصر به فرد این انجمن بود
مرتضی مطهری بعدازظهر روز سه‌شنبه 11 اردیبهشت 1358 هدف گلوله یکی از افراد گروه فرقان قرار گرفت،
و پس از انتقال به بیمارستان طرفه درگذشت.
بعد از انقلاب به ریاست شورای انقلاب منصوب شد.
امام خمینی ( ره )علاقه زیادی به وی داشت، تا بدانجا که بعد از مرگش گفت: «مطهری پارهٔ تن اسلام و حاصل عمر من بود.»
در ادبیات حمهوری اسلامی ایران از وی با عنوان معلم شهید یاد می‌شود
