فرا زمینها نژاد خاکستر ی
گوستاو ساندگرم (Sandgerm)
نژاد خاکستری این نژاد با اسم های دیگری همچون «بیگانه خاکستری»، «خاکستری ها»، «رازولی های خاکستری» و «زتا رتیکولی ها» نیز شناخته می شوند.
داستان نویس سوئدی به نام گوستاو ساندگرم (Sandgerm) در سال ۱۹۳۳ دست به خلق رمانی با عنوان «خطر ناشناخته» می زند. او در کتاب خویش درباره یک نژاد فرازمینی می نویسد: « . . . موجودها شبیه نژاد انسان نبودند. آن ها کوتاه بودند، کوتاه تر از یک ژاپنی با قد متوسط، سرهایشان بزرگ و تاس، با پیشانی هایی محکم و مربع شکل، بینی و دهان های خیلی کوچک و چانه ها ی ریز داشتند. غیرعادی ترین نکته در مورد آنان، چشم هایشان است که بزرگ، تاریک، براق و خیره است. آن ها لباس هایی از پارچه ی خاکستری نرم می پوشند و به نظر می رسد اعضای بدنشان از الگوی کلی بدن انسان ها تبعیت می کند».
============
============
در ماجرای ربودن بارنی و بتی هیل رویت شده اند .
اگر به نوشته های جرج هربرت ولز انگلیسی رجوع کنیم، او در مقاله «مرد سال میلیون- Man of the Year Million» در سال ۱۸۹۳ میلادی پیش بینی می کند که رنگ پوست نژاد انسان در آینده به رنگ خاکستری در خواهد آمد، رشد قد وی متوقف خواهد ماند و سرش نیز بزرگ تر خواهد گردید.
ولز از طرفداران خاص نظریه تکامل داروین بود و منظورش از بزرگ تر شدن سر انسان، اشاره به فرایند تکامل قسمت کاسه سر میمون تا انسان امروزی است که این تکامل گویا هنوز ادامه خواهد داشت.
سال ۱۸۹۵ نیز رمان «ماشین زمان» را نوشت که :
در آن آینده ی نژاد انسان را به دو گونه گیاه خوار و گوشت خوار تقسیم می کرد.
گوشت خوارها یا مورلاک ها موجوداتی به رنگ خاکستری روشن با چشمانی بزرگ اما پرمو بودند.
همین طور در کتاب «اولین انسان های روی ماه (۱۹۰۱)» در توصیف بومیان ماه می گوید پوست خاکستری، سری بزرگ و چشمان سیاه بزرگی شبیه زنبورها دارند. ح
تی در رمان «جنگ دنیاها (۱۸۹۸)» از موجودات خاکستری نام می برد که به عنوان غذا استفاده می شده اند.
