رابرت بروان گیاه شناس
تولد 21 دسامبر سال 1858
وفات 10 ژوئن سال 1772
رابرت براون در 21 دسامبر سال 1773 متولد شد. او پسر یک کشیش پیرو کلیسای اسقفی با نام جیمز براون، و هلن نی تیلور بود. هلن دختر یک کشیش وابسته به کلیساى مشایخى پروتستان بود. زادگاه رابرت براون شهر مونتروز بود و او به مدرسه‌ی دستور زبان محلی که امروزه با نام آکادمی مونتروز شناخته می‌شود می‌رفت. بعدها رابرت به دانشگاه ماری سچال در آبردین رفت، اما به دلیل مهاجرت خانواده‌اش به ادینبرگ مجبور شد در چهارمین سال دانشگاه را ترک کند.
در دانشگاه ادینبرگ رابرت به تحصیل رشته‌ی پزشکی پرداخت اما علاقه‌ی زیادی به گیاه‌شناسی پیدا کرد. درحالی‌که او هنوز مدرکی کسب نکرده بود به تاریخ طبیعی علاقه نشان می‌داد. در سال 1791، درست یک سال پس از مهاجرتشان، پدر رابرت در گذشت. در طی این زمان در دانشگاه، رابرت می‌توانست در سمینارهای جان واکر شرکت کند، فردی که به عنوان یک تاریخ‌شناس طبیعی معروف بود. هم چنین در طی این دوران رابرت با ویلیام ویدرون، یکی از بزرگ‌ترین زیست‌شناسان آن زمان، مکاتباتی داشت. در همین زمان رابرت براون موفق شد تا گونه‌ی جدیدی از علف‌ها با نام Alopecurus alpinus را کشف کند و اولین مقاله‌ی گیاه‌شناسی خود با نام " تاریخچه‌ی گیاه‌شناسی انگوس " را به پایان برساند.
در سال 1793 براون رشته‌ی پزشکی را به پایان رساند و حدود یک سال بعد عضوی از هنگ فنسیبل های فیف شایر شد و در آنجا دستیار جراح بود. با این وجود، گروه آنها که برای نیوایرلند در نظر شده بود، فعالیت کمی داشت و بنابراین رابرت زمان آزاد زیادی داشت و این زمان را صرف مسائل مربوط به گیاه‌شناسی می‌کرد.
زندگی در ارتش رابرت را راضی نمی‌کرد و مانع دسترسی او به کتابخانه‌ها، و آغاز جمع‌آوری مجموعه گونه‌های گیاهی خود او بود. در سال 1798 از طریق فردی به نام جوناس درایندر، که کتابدار سرجوزف بانکس بود که رابرت در زمان خدمت خود با او آشنا شده بود، رابرت توانست عضو انجمن لینن شود. این امر سبب شد تا رابرت شانس این را داشته باشد که عضوی از گروه‌هایی اکتشاف طبیعت باشد. آقای جوزف بانک زمان زیادی را صرف کرد تا ستوان دابلین را قانع کند که رابرت را آزاد کنند و در نهایت توانست این کار را انجام دهد. براون همچنان توانست کمسیون و حقوقش را دریافت کند که از آن برای حمایت از مادر بیوه اش در ادینبرگ استفاده می‌کرد.
پذیرش او به عنوان یک گیاه‌شناس سبب شد تا درهای اکتشاف و دنبال کردن علاقه‌اش در گیاه‌شناسی به روی رابرت براون باز شوند. او با مطالعه‌ی گونه‌های گیاهی که آقای جوزف بانکس قبلاً از استرالیا جمع‌آوری کرده بود، مقدمات سفر خود به استرالیا را آماده کرد. به او دستور داده شده بود تا نمونه‌های علمی متفاوتی جمع‌آوری کند اما اولویت با حشرات، گیاهان و پرندگان بود. او در سفر اکتشافی خود، با فردیناند بائر که یک نقاش گیاه‌شناسی بود و باغبانی با نام پیتر گود که به او در گردآوری مجموعه اش کمک می کرد همراه بود.
در دسامبر 1801، این گروه به جایی رسیدند که بعدها " صدای شاه جورج" نامیده شد و امروزه در غرب استرالیا قرار دارد. در طول این دوران در استرالیا، براون توانست بیش از 3400 گونه جمع‌آوری کند که 2000 عدد از آنها، در آن زمان ناشناخته بودند. رطوبت ثابت هوا در طول این سفر مجموعه‌ی جمع آوری شده براون را در معرض خطر قرار داد و بخش بزرگی از این مجموعه، زمانی که کشتی حامل این مجموعه به نام "گراز دریایی" در راه بازگشت به انگلستان دچار شکستگی شد، از بین رفت. در سال 1805 رابرت پس از جمع‌آوری این مجموعه به انگلیس بازگشت و 5 سال کامل را صرف کار بر روی گونه‌هایی که در سفرش جمع‌آوری کرده بود نمود.
براون در سال 1818 مقاله‌ی دیگری را با نام " مشاهدات، سیستماتیک و زمین‌شناسی، بر روی مجموعه گیاهان خشک جمع شده در منطقه کنگو توسط پرفسور کریستین اسمیت" را به چاپ رساند و حدود 4 سال بعد، او به عنوان همکار انجمن لینن انتخاب شد.
در سال 1827، زمانی که براون مشاهده کرد که ذرات کوچکی که از دانه‌های گرده جدا می شوند، نوعی حرکت متوالی و متلاطم دارند، حرکت بروانی به وجود آمد. او موفق شد تا حرکت مشابهی را در مواد معدنی نظارت کند، و اگرچه هیچ نظریه‌ای برای دلیل این حرکت وجود نداشت، اما این پدیده در آن زمان و حتی در حال حاضر نیز حرکت براونی نامیده می‌شود.
در سال 1831 رابرت برای انجمن لینن مقاله‌ای خواند که در سال 1833 به چاپ رسید که در آن، هسته‌ی سلول‌ها را نامگذاری کرد. با وجودی که این بخش هسته قبلاً در سال 1682 توسط لیوونهوک مشاهده شده بود، اما براون آن را هسته‌ی سلول نامید و به نقاشی‌های فرانک بائر و مشاهدات این ویژگی منظم در سلول گیاهان اعتبار بخشید.
از سال 1849 تا 1854 رابرت رئیس انجمن لینن بود. رابرت براون اولین نگه‌دارنده‌ی دپارتمان گیاه‌شناسی برای دپارتمان تاریخ طبیعی موزه‌ی انگلیس بود. او توانست تا زمان مرگش در 10 ژوئن 1858 این سمت را برای خود حفظ کند. به عنوان یکی از میراث‌های براون در گیاه‌شناسی، نام او در برخی از گونه های استرالیایی که او در طی اقامت خود در آنجا آنها را کشف کرد، همانند برونونیا، آورده شده است.
