از فیلمها ی مهوش می توان
دختری از اصفهان1339
از پاریس برگشته 1338
دو عروس برای سه برادر 1338
لیلی و مجنون 1335
یکی بود یکی نبود 1338
شاباجی خانم را نام برد
زمانی که مهوش خواننده بود بسیار سخت بود آن زمان بسیار بد می دانستند زن در انزار برقصد . به خواننده ها می گفتند مطرب بعدها گفتند هنرمند
البته هنوز هم بسیار اتفاق می افتد که این نسبت به آنها داده می شود یعنی مطرب
این زن چهره ی زیبایی داشت و واسه همین مردها را به طرف خود جلب می کرد . چه بسیار مردانی بودند که به خاطرش چاقو و چاقو کشی می کردند . بسیاری از مردان داش مشتی عاشقش بودند و زندگیشان را به باد می دادند .
مهوش بروجردی بود متولد زمستان 1299
سبک موسیقی اش کوچه بازاری بود
در دهه ی 1330 خورشیدی بود که از خوانندگان لاله زار بود و درعروسی ها برنامه داشت بعد از کودتای 28 مرداد 1332 در نخستین کاباره ی مدرن تهران کافه جمشید به روی صحنه رفت .
با یک نوازنده ویلون به نام حسن زاده ازدواج کرد .
کودکیش را در بروجرد گذراند و در نوجوانی به تهران آمد .
یک روز در این کافه بر سرش دعوا شده بود گروهی به نام هفت کچلان با دیگر اوباش
در فیلمها حتما رقص مهوش هم بود . در آخرین سالهای عمرش چهار ترانه از او در فیلم گل گمشده جای داد توسط عباس شباویز
بسیاری از ترانه‌های مهوش تا مدت‌ها سر زبان مردم ایران بود و هنوز نیز
گاه اشاراتی به آنها می‌شنوید که نسل‌های بعدی نمی‌دانند این اشاره‌ها به
چیست. مانند ترانهٔ «مادر شوهر، دشمنته» یا «این دست کجه؟ کی می‌گه کجه» یا
«وقتی که از هند اومدم، این‌قده بودم و این‌قده شدم»
صدای خوش و رقص هنرمندانهٔ مهوش و تصنیف‌های ساده و اشعار همه‌فهم عامل معروفیت و شهرت او شده بود. این شرایط پای وی رابه کاباره ها معروف تهران باز کرد. مهوش بعدها به هنرپیشگی در فیلم‌های آن زمان نیز پرداخت که برای وی شهرتی در سطح کشور به ارمغان آورد
وی در شب ۲۶ دی ماه در حال رانندگی یک اتومبیل فولکس واگن در خیابان شاه تهران بود وی در تصادف با یک تاکسی کشته شد و این خبر رکورد جدیدی از فروش روزنامه ها در ایران آن زمان را به جای گذاشت. در مراسم تشییع جنازهٔ مهوش جمعیت عظیم و قابل توجهی از دوستدارانش شرکت داشتند.
پس از درگذشت مهوش، معلوم گشت که وی بخش اعظم درآمد خود را صرف نیکوکاری می‌کرده و هزینهٔ ده‌ها کودک یتیم را تقبل کرده بوده.
آرامگاه مهوش در گورستان ابن بابویه شهر ری است . بر روی سنگ قبر وی سال فوت را ۱۳۴۰ نوشته در حالی که وی در دی ۱۳۳۹ در گذشته است.
زهرا
